Mijn grootste ergernis is:
De film Memoirs of a Geisha is een film over de Japanse cultuur. In plaats van Japanse acteurs, spelen in de film vooral Chinese acteurs mee (Ziyi Zhang, Michelle Yeoh) en ze spreken ook nog eens gebrekkig Engels.
Andere punten: (Heb ik zelf niet bijeen gezocht)
De eerste dans die Sayuri uitvoert in het theehuis doet meer denken aan het jongleren van een clown dan aan een traditionele Japanse dans. De waaiers worden nooit rond de vinger gedraaid. Danslessen zijn ook nooit in onderkimono.
Sayuri’s dans zelf heeft niet veel te maken met traditionele Japanse dans, het lijkt nog het meest op kabuki, vooral door de smalle brug waarop Sayuri loopt. Dit soort van podium wordt enkel gebruikt bij Kabuki. De dans die volgt is veel te modern en de slotscène is al helemaal bedenkelijk. Een Maiko zal zich nooit zo buigen naar de grond, deze houding is trouwens onmogelijk met een echte kimono.
In de hele film is er van authentieke make-up van Geisha geen sprake. Er wordt een lichtere vorm van het witte poeder gebruikt en er is geen contrast te zien op de gezichten. Ze gebruiken ook enkel zwart om de ogen en de wenkbrauwen te omlijnen terwijl dat in werkelijkheid met zwart en rood gebeurt.
Ook de kapsels van de Maiko en Geisha zijn vaak verkeerd en op de verkeerde momenten gebruikt. Het rechtse kapsel is het juiste, het linkse wat ze in de film gebruikt hebben.
Het is inderdaad heel jammer dat er geen rekening wordt gehouden met de details die de film authentiek en uniek kunnen maken. Mensen die niets afweten van de Japanse cultuur kunnen daar uiteraard niet over oordelen (ook ik hoor daarbij), maar ik snap goed dat het een doorn in het oog kan zijn van mensen die de traditionele Japanse cultuur hoog in het vaandel dragen. Ik vond het alleszins toch een goede film. :)
BeantwoordenVerwijderenhowjo, wel sjiek hoeveel traditie er is rond geisha's!
BeantwoordenVerwijderenIk vond het eigenlijk niet zo'n goede film,:D